استادی می گفت :
” صبح ها که دکمه های لباسم را می بندم ، به این فکر می کنم که چه کسی آنها را باز خواهد کرد ؟
خودم یا مُرده شور ؟ “

دنیا همین قدر غیر قابل پیش بینی است …
به آنهایی که دوستشان دارید ،
بی بهانه بگویید : ” دوستت دارم … “
بگویید : ” در این دنیای شلوغ ، سنجاقَت کرده ام به دلم … “
بگویید : ” گاهی فرصت با هم بودنمان ، کوتاه تر از عمرِ شکوفه هاست … “

? ” بودن ها ” را قدر بدانیم !
” نبودن ها ” همین نزدیکی ست …